Feestje in Bamako

Toegevoegd: 22 februari 2006

Bamako, 18 tot en met 22 februari 2006

Onze bus heeft problemen met de motor. Het bezorgt ons 3 uur vertraging op. Om 11.00 uur vertrokken we uit Mopti en om 23.30 uur staan we pas voor de deur van de Mission Catholique in Bamako. De deur blijft potdicht. De nonnen hebben als regel om niemand er meer in te laten na 22.00 uur. De plakgidsen, of zoals wij ze noemen: 'stickers', dralen alweer om ons heen. Als we zeggen uit Mopti te komen, druipen ze teleurgesteld af. De vriendelijke jongen van de bar om de hoek wijst ons Chez Fanta, zo'n 50 meter van de Mission vandaan, waar we die nacht wel kunnen slapen.

De volgende ochtend ga ik vroeg terug naar de Mission. De schattige zuster puzzelt en puzzelt in haar volgeboekte agenda. Het duurt even voordat ze tussen alle reserveringen door, ons toch een plekje kan toewijzen. Het wordt de slaapzaal. Voor 1 nacht mogen we samen met andere getrouwde stellen op een slaapzaal slapen, de volgende nachten worden we streng gescheiden. Mar bij de mannen, ik bij de vrouwen. 

Als we een bed hebben uitgekozen, de spullen hebben weggezet en terug de binnenplaats oplopen, kijken we recht in het grijnzende gezicht van Stellan. Jullie weten het misschien nog wel, die gekke Zweed op de fiets, die later met pirogue naar Djenné en Mopti is gepeddeld. Hij is in december en januari teruggeweest in Zweden om kertsbomen te verkopen en weer terug in Mali om verder te gaan waar hij gebleven is.

We krijgen al snel gezelschap van Daphne en Euphro, 2 Nederlandse meiden. Daphne heeft haar onderzoek in Mali gedaan en zet zich in als vrijwilliger voor stichting Afrikaanse Albino's. Ze kent Bamako en Mali goed en vraagt of we zin hebben om mee uit te gaan. Haar vriend Karim en een paar andere vrienden ontmoeten we daar. De club is aan de andere kant van de stad. Het is in het weekend the place to be in Bamako. De tuin zit vol met jonge Malinezen; de dansvloer is nog helemaal leeg. Als de dj de dansmuziek uit Ivoorkust opzet verandert dat snel. Van jongeren in hiphopkleding tot mannen in 3-delig kostuum, van meisjes in hippe heupspijkerbroeken tot vrouwen in prachtige boubou's, iedereen stroomt de dansvloer op. Al gauw volgen wij ook. Modibo, één van de vrienden van Daphne houdt ontzettend van dansen en vindt het geen probleem ons een beetje te beschermen op de dansvloer. Ik ben helemaal gelukkig, alles wat ik me maar kan wensen wordt gedraaid. Supermuziek uit Guinee, Senegal en Mali, de dansmuziek uit Ivoorkust, eurodance uit de jaren '90 (hele goede herinneringen aan deze muziek in Kenia) en tenslotte als klap op de vuurpijl soukous! De stemming is uitgelaten en we krijgen zelfs Stellan en Marnix zover om mee te dansen. Het is lang geleden dat ik zo gefeest heb en wat een manier om onze maanden in West Afrika af te sluiten! Als ze nou nog Tiken Jah Fakoly hadden gedraaid.............