9 November 2024
|
Nooduitgang naar KeniaToegevoegd: 5 april 2006 Addis Ababa, 31 maart 2006 Veel te vroeg zijn we op het vliegveld van Addis Ababa. Twee uur moeten we nog wachten voordat het vliegtuig vertrekt. Dus wat doe je dan? Je laatste 'birretjes' opmaken. Wat drinken, wat eten.... Als ik wat te drinken bestel, staat de medewerkster in de bar net wat glazen op te ruimen. Terwijl ik het geld uit de portemonnee wil pakken, zie ik het vanuit mijn ooghoeken mis gaan. Ze laat een paar glazen uit haar handen glippen. Op de stenen vloer breken ze in grote stukken. Een grote scherf springt op van de vloer en snijdt zich in mijn scheenbeen. Ik voel en weet direct dat het goed fout is. Het bloed stroomt uit de wond. Marnix ziet het gebeuren en vraagt direct waar de eerste hulp is. Op heel het vliegveld van Addis Ababa is er geen eerste hulppost, geen dokter, geen verpleegster, ja zelfs geen verbandtrommel aanwezig! Het meisje dat de glazen heeft laten vallen, is zich natuurlijk ook kapot geschrokken en komt onder duizend 'sorry's' een fles alcohol en zakdoekjes brengen. We maken zo goed als het gaat de wond schoon. Het ziet er lelijk uit. Marnix gaat op zoek naar iemand die misschien een verbanddoos kan komen brengen. Bij de desk van Ethiopian Airlines vraagt hij ernaar. 'Vliegt u met Ethiopian?' vraagt de man. 'Eeeeeh, nee, met Kenyan Airways, maar is dat belangrijk?' antwoord Marnix. 'Dan moet u bij hen zijn!'. Lekker is dat! Die wond overleef ik wel, maar wat als je echt spoedeisende hulp nodig heb? Kun je maar beter niet op het vliegveld van Addis Ababa zijn. De crew van Kenyan Airways komen gelukkig wel direct in actie. Waarschijnlijk hebben ze de verbanddoos ergens uit een vliegtuig gehaald, maar ze brengen er eentje en proberen de wond zo goed mogelijk schoon te maken en te verbinden. Door de druk van het verband, stopt het bloeden. Marnix rijdt me met een bagagekarretje naar de gate. Waar de Ethiopiers ietwat apathisch staan toe te kijken, schieten de Kenianen direct te hulp, informeren of het wel goed gaat met me en geven goedbedoeld advies. En dan besef ik opeens heel goed: Als het toch moest gebeuren, dan was dit wel het juiste moment. Over een paar uur ben ik in Nairobi met uitstekende ziekenhuizen en medische zorg all over the place, waar ik opgehaald wordt door vrienden, waarvan er een verpleegster is! Voor een groot deel stelt het me gerust. Maar als we een flink eind moeten lopen/hinkelen naar het vliegtuig, begint het weer te bloeden als een rund. Weer komt de crew van Kenyan Airways direct in actie. Ik word in de stoel bij de nooduitgang gezet, verbanddoos erbij en ze verbinden mijn been opnieuw. Ze zijn allemaal vreselijk bezordgd om me en de hoofdstewardess beloofd me een rolstoel te regelen als we aankomen. (Lees verder bij Kenia: In goede handen) |